BILBO BAGGINS - OPIS

Bilbo Baggins to tytułowy bohater powieści fantastycznej J.R.R. Tolkiena pt. „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. Mieszkał on w Hobbitonie, w niezwykle przytulnej norce, do której wchodziło się przez okrągłe, zielone drzwi. Było tam wiele przestronnych pokoi, łazienek i kilkanaście spiżarni – hobbici lubią bowiem dobrze zjeść.

A kimże są ci hobbici? - zapyta ktoś. Hobbici to mali ludkowie, którzy nie chodzą w butach ze względu na twarde podeszwy owłosionych stóp. Są oni raczej otyli, lubią nosić kolorowe ubrania, palą fajkowe ziele i są z natury domatorami. Bilbo, gdy go poznajemy, też lubił spokój i odpoczynek, jednak kiedy zdecydował się wziąć udział w wyprawie po skarb – zmienił się diametralnie.
W czasie przygód okazał się być niezwykle pomysłowym
i przydatnym kompanem. Umiał logicznie myśleć, dzięki czemu wielokrotnie ratował przyjaciół z opresji. Był też odważny
i wytrwały, bo pomimo ciężkich chwil, nie poddawał się i walczył do końca. Pokazał, że jest lojalny i solidarny – nigdy nie zostawił krasnoludów w potrzebie. Potrafił nawet rozmawiać ze smokiem! Bilbo często udowadniał innym i sobie, że umie pokonywać własne słabości i można na niego liczyć.

Postać ta bardzo mi się spodobała. Bilbo okazał się wartościowym członkiem drużyny. Myślę, że bez jego pomocy krasnoludy nigdy nie odzyskałyby skarbu.


oprac.Justyna Szlosarczyk, kl.4b

ZNAKI SZCZEGÓLNE:

ZAGADKI GOLLUMA

Pamiętne zagadki Golluma, które możemy znaleźć na kartach powieści fantasy:
„Hobbit, czyli tam i z powrotem”

Korzeni nie widziało niczyje oko,
a przecież to coś sięga bardzo wysoko,
od drzew wybujało wspanialej,
chociaż nie rośnie wcale.

Odpowiedź: Góra

Nie ma skrzydeł, a trzepocze, nie ma ust, a mamrocze,
nie ma nóg, a pląsa, nie ma zębów, a kąsa. 

Odpowiedź: Wiatr

Nie można tego zobaczyć ani dotknąć palcami,
nie można wyczuć węchem ani usłyszeć uszami;
jest pod górami, jest nad gwiazdami,
pustej jaskini nie omija,
po nas zostanie, było przed nami,
życie gasi, a śmiech zabija.

Odpowiedź: Ciemność

Nie oddycha, a żyje, nie pragnie, a wciąż pije. 

Odpowiedź: Ryba

Coś, przed czym w świecie nic nie uciecze,
co gnie żelazo, przegryza miecze,
pożera ptaki, zwierzęta, ziele,
najtwardszy kamień na mąkę miele,
królów nie szczędzi, rozwala mury,
poniża nawet najwyższe góry.

Odpowiedź: Czas

WIELKANOC

Wielki Tydzień to w chrześcijaństwie uroczysty czas upamiętniający ostatnie dni Chrystusa, przygotowujący do największego święta chrześcijan, Zmartwychwstania Pańskiego. Szczególnym czasem w Wielkim Tygodniu jest Triduum Paschalne.

Święte Triduum Paschalne (z łac. triduum – Trzy Dni) jest to najważniejsze wydarzenie w roku liturgicznym katolików, którego istotą jest celebracja Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Rozpoczyna się wieczorną Mszą w Wielki Czwartek (Msza Wieczerzy Pańskiej), kończy zaś drugimi nieszporami po południu Niedzieli Wielkanocnej.

TRADYCJE WIELKANOCNE:

Święconka
Koszyk ze święconką powinien zawierać:
- jajka (pisanki, kraszanki) - symbol życia i odrodzenia,
- baranka (cukrowego, z masła bądź z ciasta) - symbol Jezusa Chrystusa,
- chleb - także symbolizuje Ciało Chrystusa, jest oznaką dostatku,
- chrzan - wraz z masłem jest symbolem goryczy i słodyczy po śmierci, a także zmartwychwstania,
- sól - symbol dostatku i gościnności,
- wędliny - symbolizują kończący się Wielki Post.


Kraszanki i Pisanki
Kraszanki powstają przez gotowanie jajek w roślinnym wywarze. Poniżej przedstawiamy jak otrzymać odpowiednie kolory:
- brązowy (rudy): łupiny cebuli,
- czarny: kora dębu, olchy lub łupiny orzecha włoskiego,
- żółtozłocisty: kora młodej jabłoni lub kwiat nagietka,
- fioletowy: płatki kwiatu ciemnej malwy
- zielony: pędy młodego żyta lub listki barwinka,
- różowy: sok z buraka.

5 KWIETNIA - SPRAWDZIAN SZÓSTOKLASISTY

Co zrobić, żeby nie bać się sprawdzianu kończącego szkołę podstawową? Jak go napisać, by osiągnąć jak najlepszy wynik? Jak się do niego przygotować?

Oto kilkanaście rad dla uczniów klas szóstych:
1.Czytaj uważnie wszystkie polecenia.
2.Dbaj o staranność i estetykę zapisu.
3.Każde polecenie czytaj przynajmniej dwa razy.
4.Odpowiadaj bardzo dokładnie na pytania.
5.Nie zapominaj o poprawnej pisowni, interpunkcji i ortografii.
6.Jeśli nie masz pewności jak zapisać dane słowo, spróbuj zastąpić go innym.
7.Zanim zaczniesz pisać dłuższą wypowiedź, zastanów się co chcesz w niej zawrzeć – stwórz „w głowie” lub na brudno jej plan!
8.Pisząc dłuższą wypowiedź - pamiętaj o akapitach.
9.Pisz zdania pojedyncze rozwinięte zamiast złożonych – unikniesz chaosu i nadmiernie długich wypowiedzeń.
10. Dbaj o staranność zapisu działań matematycznych (niestaranność jest powodem błędów w obliczeniach).
11. Działania matematyczne licz dwa razy.
12. Zawsze próbuj rozwiązać zadanie – nawet jeśli wyda się zbyt trudne!
13. Jeśli nie jesteś pewny poprawności rozwiązania, lecz nie masz innego pomysłu, nie przekreślaj tego, co już zostało napisane.
14. Nie powtarzaj wyrazów w bliskim sąsiedztwie.
15. Najważniejsza jest jakość, dopiero potem - ilość!
16. Nie bój się sprawdzianu – to tylko kolejne wyzwanie :-)



POWODZENIA!



Różowy słonik na szczęście! :-)

ŚMIGUS-DYNGUS

Śmigus-dyngus jest to zwyczaj związany z Poniedziałkiem Wielkanocnym. Znany jest także jako: lany poniedziałek, polewany lub oblewany, gwarowo jako oblaniec. Śmigus polegał na symbolicznym biciu witkami wierzby lub palmami po nogach i wzajemnym oblewaniu się wodą, co symbolizowało wiosenne oczyszczenie z brudu i chorób, a w późniejszym czasie także i z grzechu. Na śmigus nałożył się zwyczaj dyngusowania (dyngowanie), dający możliwość wykupienia się pisankami od podwójnego lania. Nie wiadomo, kiedy te dwa obyczaje się połączyły. Jak podaje wikipedia.pl pierwsze wzmianki o zwyczajach lanego poniedziałku pochodzą dopiero z XV w., są to przestrogi kościelne dotyczące kultywowania pogańskich obyczajów oblewania się wodą, dawania podarków, co pozwala wnioskować, że zwyczaje te są dużo starsze.

Najbardziej znanym i do dziś kultywowanym zwyczajem jest oczywiście oblewanie wodą wywodzące się ze słowiańskich obyczajów. Dawniej czynność oblewania zdecydowanie była ważniejsza dla młodych dziewcząt, bowiem ta panna, której nie oblano bądź nie wychłostano, czuła się obrażona i zaniepokojona, gdyż oznaczało to brak zainteresowania ze strony miejscowych kawalerów i perspektywę staropanieństwa. Pierwotnie dziewczęta miały prawo do rewanżu dopiero następnego dnia, we wtorek (który kiedyś był dniem świątecznym podobnie jak poniedziałek). Dziś śmigus-dyngus jest zabawą o charakterze ludowym.

Jak będzie w tym roku – zobaczymy.

WYWIAD Z PANEM WOJCIECHEM ŁYSONIEM

- Czy mogłybyśmy zadać Panu kilka pytań?
- Oczywiście. Proszę bardzo.

- Od kiedy pracuje Pan w naszej szkole?
- Pracuję tu już 5 lat. Czas płynie szybko i bardzo miło.

- Czy lubi Pan swoją pracę?
- Pewnie, że lubię! Praca z ludźmi motywuje, a z dziećmi i młodzieżą –szczególnie. Codziennie nowe wyzwania, problemy i radości. To sprawia, że praca jest ciekawa i satysfakcjonuje, a ja tak chciałem pracować. Tu nigdy się nie nudzę :-)

- Jest Pan dla swoich uczniów bardziej surowy, czy wyrozumiały?
- O to powinniście zapytać uczniów! Staram się indywidualnie podchodzić
do każdego ucznia. Z tego względu dla jednych muszę być surowy, dla innych jestem wyrozumiały. Te zachowania często się uzupełniają, wiele zależy również od okoliczności.

- Jaki był Pana ulubiony przedmiot w szkole podstawowej?
- Ulubiony był oczywiście W-F ! Lubiłem również matematykę i geografię.
Ale zostałem nauczycielem wychowania fizycznego, bo sport to również moja pasja i dodatkowe zajęcie.

- Jakie jest Pana największe marzenie?
- Na tę chwilę mam mnóstwo marzeń! Są to zarówno zawodowe, ale i osobiste.
Trzymajcie kciuki, żeby się spełniły! :-)

- Dziękujemy za wywiad i życzymy wielu sukcesów.
- Proszę bardzo i polecam się na przyszłość! Za życzenia dziękuję. Sukcesy są zawsze mile widziane.


Wywiad przeprowadziły: Ewelina Jankowska i Justyna Pieczka