ALFABET – abecadło:
uporządkowany zbiór wszystkich liter danego języka. W języku polskim są to następujące litery: a, ą, b, c, ć, d, e, ę, f, g, h, i, j, k, l, ł, m, n, ń, o, ó, p, r, s, ś, t, u, w, y, z, ź, ż.
GŁOSKA to pojedynczy dźwięk wymawianego wyrazu.
LITERA to graficzny znak głoski.
Wszystkie głoski dzielą się na SAMOGŁOSKI i SPÓŁGŁOSKI.
Głoski możemy podzielić na:
DŹWIĘCZNE – a, o, e, i, u, y, b, d, w, z, dz, dż, dź, ż, ź, z, g, j, l, ł, r.
BEZDŹWIĘCZNE- p, t, f, s, cz, ć, c, s, ś, sz, k, ch.
MIĘKKIE np. ś, ć, m' ń, itp.
TWARDE np. s, c, m, n, itp.
USTNE np. a, e, o, k, g, t, itp.
NOSOWE - ą, ę, m, m', n, ń.
Litera „i” w wyrazie może oznaczać:
tylko samogłoskę, np. igła; tylko zmiękczenie, np. siano; samogłoskę oraz zmiękczenie poprzedzającej ją spółgłoski, np. konik.
SYLABA to cząstka wyrazu, zawierająca jedną samogłoskę.
AKCENT WYRAZOWY to silniejsze wymówienie jednej sylaby w wyrazie. W języku polskim akcent pada zwykle na drugą sylabę od końca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz